Ćuprija na Neretvi u Konjicu spada u red najljepših mostova iz osmanskog perioda zajedno sa mostarskim Starim mostom, Ćuprijom na Drini u Višegradu i Arslanagića mostom u Trebinju.
Pedesetak metara ispod mjesta današnje Stare ćuprije postojao je i drveni most kojeg je sagradio čuveni mostarski vakif Mehmed-beg Karađoz, nadglednik izgradnje Starog mosta u Mostaru, koji je iza sebe, između ostalog, ostavo centralnu mostarsku Karađozbegovu džamiju i medresu.
Legenda kaže da je ondašnji osmanski visoki dužnosnik Haseći Ali-aga, koji je u 17. vijeku živio u Blagaju, prelazio drveni most na konju. U jednom trenutku noga Ali-aginog konja propala je kroz drvene daske. To je bio znak da drvenog mosta u Konjicu više neće biti.
Stari kameni most u Konjicu završen je 1682. u vrijeme sultana Mehmeda IV, kao posljednja velika osmanska građevina u BiH. Kao graditelja legenda spominje Algu Hasečića, visokog dostojanstvenika u Carigradu, dok ga neki autori, ne navodeći izvore za svoju tvrdnju, pripisuju veziru Ahmet-paši Sokoloviću. Smatra se i tačkom gdje se Hercegovina spaja sa Bosnom.
Prilikom povlačenja, u cilju obezbjeđenja izvlačenja njemačkih trupa iz partizanskog okruženja, 03. marta 1945. godine, polovinu kamenog mosta porušila je miniranjem Pionirska jedinica 3. bataljona 370. grenadirskog puka Wermachta, a ostali su samo stubovi. Ostatak mosta minirale su jedinice 29. hercegovačke udarne divizije.
Tako je nakon 263 godine svoga postojanja nestalo amblema Konjica.
Pošto je kameni most bio jedini prelaz preko Neretve, u Konjicu je 1945. godine postavljena provizorna drvena konstrukcija preko stubova srušenog mosta. Drvena konstrukcija zamijenjena je armirano-betonskom 1962. godine. Do potpune rekonstrukcije most se koristio za kolski saobraćaj i kao most za pješake (dvije pješačke staze). Obnovu mosta finansirala je i vlada Republike Turske.
Stari most u Konjicu svečano je otvoren 16. juna 2009. godine.
Jasminko Razić
