Hodati putem “Života i smrti” na kojem su 8.372 Srebreničanina izgubila život i doživjeti samo dio prepreka koje su njih pratile svi oni koji su bar jednom prošli ovim putem složit će se da ne postoji riječ koja bi opisala taj doživljaj.
Svaki korak posvećen je nevino stradalim, svakim korakom utire se trag koji smu oni išli i koji ne smije nikada izbledjeti.
I ove godine Živiničani hodaju trasom “Života i smrti” u koloni od 6 hiljada učesnika.
Drugi dio etape je završen, učesnici su stigli u Mravinjce mjesto konačišta.
Merisa Omerović i Azema Efendić prvi put su se ove godine odlučile da budu učesnice Marša mira iz Živinica, inače, obje su prognana lica. Azema živi u Živinicama a Merisa u Švicarskoj. Druga etapa puta bila je i za njih teška ali motiv je jači i tjera ih da nastave dalje i ispune zacrtani cilj, stignu u Potočare prouče fatihu žrtvama i prisustvuju kolektivnoj dženazi.
Azema Efendić u ratu je izgubila oca i šest amidža, svi su ukopani na mezarju Rakita u Vlasenici. Sa majkom i bratom dom su stvorili u Živinicama.
U svom prvom maršu mira Azema uzdignute glave korača za žrtve Srebrenice.
Učesnike Marša mira iz našeg Grada posjetio je predsjedavajući Gradskog vijeća Najil Jusić i vijećnik Mevludin Salković, želeći da im sevzahvale što ime našeg Grada čuvaju sjećanje na Srebrenicu.
Svi oni koji su pršli pakao koji se zove Srebrenica imaju jak motiv da budu učesnici Marša mira, ali kada se na taj put odluče oni koji nisu vezani za Podrinje, nemaju nikog nastradalog onda je to za svaku pohvalu, a takvih je sa područja grada Živinica zaista mnogo.
Među njima otac, sin i djed Zhirović iz sela Gračanice, njima je ovo drugi Marš mira i kako kažu cilj da mlađe upoznaju sa dešavanjima u ratu i odaju počast svim nevino stradalim.
Koordinator svih medicinskih ekipa na Maršu mira dr.Almir Jagodić, kaže da su u toku dva dana marša članovi CK napravili oko 700 intervencija, uglavnom su problemi sa žuljevima, umorom, dehidratacija, upala mišića i jedan učesnik je u Mravinjcima pao i povrijedio glavu tako da mu je izvršeno ušivanje rane.
Ni jedna godina Mrša mira ne prođe bez kiše i ona je najjača uglavnom drugog dana, kada učesnici Marša stignu u Mravinjce, iako pokisli i umorni oni ne odustaju, te sa novom snagom i jakom voljom nastavljaju put ka Potočarima.
Ne možemo a da ne istaknemo zaista odličnu organizaciju Marša iz našeg Grada, sve pohvale za organizatore koji su se potrudili da učesnicima ne fali ništa, da imaju, hranu voće i vodu na svim mjestima konačišta ali i tokom puta. Na čemu su im naši učesnici kako kažu duboko zahvalni.
Novinarka/Merisa Mujčinović/
